การกำหนดให้เสียงมีระดับสูงต่ำกว่ากันตามชื่อเรียกได้ต้องมีบรรทัด 5 เส้น 
ภาษาอังกฤษเรียก สต๊าฟ (STAFF) ไว้สำหรับให้ตัวโน้ตยึดเกาะ 
มีส่วนประกอบคือ จำนวนเส้น 5 เส้น จำนวนช่อง 4 ช่อง

เส้น 5 เส้น

ช่อง 4 ช่อง

การบันทึกตัวโน้ตลงบนบรรทัด 5 เส้นทำได้ 2 แบบ โดยการบันทึกจะต้องชัดเจนแน่นอน 
1.ให้หัวตัวโน้ตวางบนเส้น (On a Line)

2.ให้หัวตัวโน้ตวางในช่อง (In a Space)

เราจะสามารถบอกชื่อตัวโน้ตต่างๆได้ ก็ต้องมีเครื่องหมายเฉพาะกำกับไว้ก่อนหน้าตัวโน้ต 
เครื่องหมายเฉพาะนี้เรียกว่า เครื่องหมายประจำหลัก ที่เราจะศึกษานี้ มี 2 ชนิด 
คือ กุญแจซอล อังกฤษเรียกว่า G Clef หรือ Treble Clef

ชื่อตัวโน้ตเมื่อเขียนลงบรรทัด 5 เส้นพร้อมกุญแจซอล 
มีหลักเพื่อให้จำง่ายขึ้นคือ 

โน้ตคาบเส้น Every   Good  Boy   Does   Fine

โน้ตในช่อง FACE

เรียนต่อเลยครับ

กุญแจฟา อังกฤษเรียกว่า F Clef หรือ Bass Clef

ชื่อตัวโน้ตเมื่อเขียนลงบรรทัด 5 เส้นพร้อมกุญแจฟา 
มีหลักเพื่อให้จำง่ายขึ้นคือ 

โน้ตคาบเส้น Go   Back   and   Dance   For   A  while

โน้ตในช่อง   A   Child   Enjoys   Games

การบันทึกตัวโน้ตทีอยู่ต่ำหรือสูงกว่าบรรทัดห้าเส้น เรามีเส้นน้อย 
ภาษาอังกฤษเรียกว่า Leger Line หรือ Ledger Line เพื่อให้ตัวโน้ตยึดเกาะไว้ ดังนี้

โน้ตชื่อ C ที่วางทับกึ่งกลางเส้นน้อย ทั้งที่อยู่ใน Treble Clef หรือ Bass Clef 
ทั้งสองมีเสียงตรงกัน คือ C กลาง (Middle C)

เมื่อมีเส้นน้อยแล้ว ทำให้เรามีตัวโน้ตเพิ่มขึ้นทั้งทางเสียงสูงและเสียงต่ำ 
ชื่อตัวโน้ตในบรรทัด 5 เส้น ของกุญแจซอล (Treble Clef)

ชื่อตัวโน้ตในบรรทัด 5 เส้น ของกุญแจฟา (Bass Clef)